रोज आठवून

रोज आठवूनी नाव
तुझे रडणे जमणार नाही
तू गेलास निघून
जगणे उरणार नाही

आठवले ते क्षण
ओले तुझ्या मिठीत झाले
क्षण ते टोचतात पण
दुखणेच कळणार नाही

आकाशाचे प्रेम मी दिले तुला
मी झाले तू -असे व्यापले मला
आज अडकला जीव कुठे
अन गवसणार नाही 

सूर्य तो क्षितिजावरी
वाट तू दूरची
हात हात घेऊनि चाललो
पायात ती रुतणार नाही

अरे काय तुझ्या होत्या व्यथा
घेऊन येतोस नवीन कथा
नादान आयुष्या !!
का छळणार नाही 

७ जानेवारी २०१०
पुणे