Saturday, May 7, 2016

मनाची व्यथा

मनाची व्यथा

प्रचंड एक हुरहूर मी एकटा असल्याची
त्यात एक टोचणी तू समोर स्तब्ध बसण्याची ।।

मी श्वास ओवाळून टाकले तुझ्या दोन डोळ्यांसाठी
डोळ्यांची तुझ्या एकच भाषा जाणीव काही नसल्याची ।।

मी फुलवले लक्ष मोगरे तनुवर तुझ्या स्पर्शांचे
तुला त्याच वेळी वाटते काळजी निर्माल्याची ।।

मी पूर्ण विरून जातो तुझ्या डोळ्यांच्या तेजात
तुला उगाच वाटते भीती वाढणाऱ्या अंधाराची  ।।

तुला जगाची ओढ अन हव्यात इथल्या चाली रिती
मला फक्त तू हवी आणि तहान तुझ्या प्रेमाची ।।


अमित जहागीरदार
७ जून २००१
दु ४.०० 

No comments:

Post a Comment