राहिलेल जगणं
माझं दुःख माझे अश्रू
माझं मन कस सावरु
मोकळं करायला गेलो
ज्याच्या जवळ मन
तो वाहतोय त्याहीपेक्षा
जड दुःखाच सरण
सगळेच बुडालेले अश्रूंमधे
कर्णकर्कश्च आवाज रडण्याचा
पाणीही तसेच खारट
दुःखाचा फक्त वेगळा साचा
मी धापा टाकत मग
रमलो थडग्यांच्या बागेत
वाटले ईथेच घेता येईल
स्वताःला अश्रूंसह कवेत
वाटले ईथे मिळेल
थोडा एकांत थोडी निरवता
पण साला नशीब !!!
तिथेही ऐकू एक हुंदका आला
थडग्यातल्या आवाजाला म्हटले
बाबा रे तू का रडतोस ?
तुझं तर दुःख सुख सगळंच पुरून गेल !!
"रडत राहीलो जन्मभर अन् आज उमगलय
जगणं राहून गेल
जगणं राहून गेल "
अमित जहागीरदार
१६ अॉक्टो २०१४
सकाळ ५.५०
No comments:
Post a Comment