छंद

अजूनही कसा जीवंत मी
जगण्याची एक खंत मी ।।

गेल्याने तुझ्या श्वास गेले
जगण्याचे सर्व ध्यास गेले
कोरडा तरी वाहतो का संथ मी ।।

भोवतालचा शोधतो अर्थ
माझ्यात न  दिसला  कधी स्वार्थ
वाचवतोस स्वतः ला इतका बुद्धीवंत  मी ।।

वेगळा असे मी किती वेगळा
कितीदा ओरडलो फाडूनी  गळा
आभाळ दु:खं झेलणारा पंथ मी ।।

भोगले किती ? कसे विसरू आता
शब्द रुसती कोणतेही गीत गाता
डोळ्यात पाणी अन दाटलेला कंठ मी ।।

दिलेस दु:ख तू , मी स्विकारीले
श्वासात पेरुनी सन्मानिले
घायाळ करण्याचा तुझा छंद मी ।।

- अमित जहागीरदार
  २१ ऑगस्ट  २०१३
  पुणे 

सूर

सूर

पुन्हा सूर तेच आज मी  छेदिले
पहिले तुला अन सारे गवसले ।।


तू एक वेड होते लागले मनाला
नवा अर्थ आला या जीवनाला

मन होवून पाखरू आकाशात भिरभिरले ।।


मी रोज तुझ्या आठवणीत न्हातो
क्षण असा न एक जो तुझ्यावीण जातो

अन रात्रीने चांदणे स्मृतींचे बरसवले ।।


तो हात तुझा हातात घेवूनी
वाटे जावे दूर दूर देशी

तू संगे तर पावलात जग संपले
पहिले तुला अन सारे गवसले ।।